Como crear un Time Lapse con efecto Tilt Shift
Vamos a aprender a crear unha serie de imaxes co efecto Tilt Shift utilizando únicamente o Photoshop ( prescindindo de obxectivos descentrables ) e a continuación vámolas a montar unha tras outra para conseguir un vídeo tilt shift.
objetivos descentrables
Anos 0
Todos identificamos a moda, a música, os momentos políticos, e as drogas das décadas dos 20, os 30, os 40, 50, 60…. pero existe unha idea común do significado da década de 1900 a 1910? No meu entorno e nos medios de comunicación non os vexo; ¿Pode ser entón que debido a que ninguén saiba como definir, condensar e nomear a esta década en unha palabra, en un conxunto, non se teña unha idea concreta, certeira e definida dela?
Resulta moi curioso este feito, pois analizando a década aconteceron cousas quizáis máis importantes que nas posteriores en todos os campos que antes mencionei: Naceron os momeventos vangardistas na arte, os Ismos; Henry Ford inventou a fabricación en cadea, produciuse a primeira Revolución Rusa, reinou eu Europa un clima convulso de loita de poderes que desencadenou nas duas Guerras Mundiais; ata naceron os Comics e as Harleys Davidson que dominan a estética e as pasións actuais!
Pero ninguén sabe como chamarlle! Anos 0? Anos 00? Un cura pensaría na infancia de Jesucristo, un historiador en calquera momento postrevolucionario… que pasaría se se xuntaran un cura, un historiador e un homosexual para falar dos «Anos 0»? Difícil solución ten este dilema…. ainda que supoño que o teremos que volver a plantexar agora que xa volveu a cerrarse outra década dos anos 0, virán outros anos 10 e 20 e os anterioes irán perdendo o nome; o que sempre conservarán será o que nos aportaron á sociedade, á cultura, á ciencia, aínda que non saibamos como chamarlle….
Kong Nyong e o voitre
A imaxe da polémica, a imaxe que fixo discutir ao mundo sobre si Kevin Carter era un desalmado, a discusión que fixo darse conta ao mundo de que era un desalmado.
Ata esta fotografía a crise de refuxiados de Sudán, provocada por un golpe de estado, pasara desapercibida nos medios occidentais e as axudas eran moi cativas, Kevin Carter viu o famélico neno mentras un voitre o asexaba, incluso esperou a que o voitre abrira as as para que a imaxe e o asedio resultase máis espectacular, pero non sucedeu.
A imaxe definitiva crucificou a Carter, gañou o Pulitzer, e todos os medios se cebaron sobre a actitude de Carter, sobre a sua motivación, deixou ao neno desprotexido a mercede do voitre por unha fotografía mellor ou por chegar a unha sociedade anestesiada co consumismo, o fútbol e a silicona.
O certo é que o voitre non esperaba a morte do neno, senón as suas heces, por ese motivo se alonxara da tribu; como se pode ver na sua man dereita Kong leva unha pulseira de plástico da estación de comida da ONU. Outros fotógrafos que estaban no campo de refuxiados tomaron a mesma fotografía, pero a publicada foi a de Carter. A sua mente perturbada polas suas adicións non resistiu a presión e un ano despois de realizar esta fotografía tapou o tubo de escape do seu coche, acendeuno e deixou esta nota no asento do copiloto:
«Estou deprimido […] sen teléfono […] cartos para o aluguer […] cartos para o mantemento dos fillos […] cartos para as débedas […] ¡¡¡cartos!!! […] Estou atormentado polos recordos vívidos dos asasinatos e os cadáveres e a ira e a dor […] do morrer de fame ou os nenos feridos, dos loucos do gatillo fácil, a miudo da policía, dos asasinos verdugos […] Fun a unirme con Ken, se teño sorte.»
Kong Nyong
A Nena do Napalm
Hai fotografías que cambiaron a historia, esta é unha delas. Thi Kim Phuc tiña só 9 anos cando un avión do exército survietnamita bombardeou o seu pequeno pobo en Trang Bang, preto de Ho Chi Minh ( o entón Saigón ), nun ataque coordinado co mando estadounidense para tentar controlar as estradas de abastecemento entre Camboia e Vietnam.
Segundo os americanos, os seus informes indicaban que non había civís na zona; Pero sí os había, e o napalm arrasou con todo, incluido o 65 % da pel da fráxil e desvalida Phuc, totalmente espida porqué a sua roupa calcinárase coa deflagración mentras corría e gritaba «Moi quente!, Moi quente!» cun rostro aterrorizado e cheo de bágoas.
Foi o 8 de Xuño de 1972 cando o fotógrafo Nic Ut realizou esta toma e retratou de xeito crudo o horror da guerra; a imaxe resultou tan realista e acercábamos tanto a cruel realidade do conflicto que resultou fundamental para o cese do mesmo.
O Black Power e o Terceiro Home
Xogos Olímpicos de México 1968, Tommie Smith gaña a final dos 200 metros lisos e bate o record do mundo con 19,83 segundos nunha época de profunda loita polos dereitos civís en EEUU; Luther King fora asasinado medio ano antes en Memphis a mans de un segregacionista branco, e con él morrera o maior defensor da loita pacífica, os Panteiras Negras debatíanse entre esta e a violencia.
A carreira pola igualdade de Kathrine Switzer
«Ningunha muller pode correr unha maratón» só bastou esa frase de Arnie Briggs, o seu adestrador, para que Kathrine Switzer tentara correr a Maratón de Boston de 1967, e con iso tirara abaixo fronteiras sociais e prexuizos sexistas.
Arnie era en realidade o carteiro da universidade, pero con 15 maratóns de Boston ás súas costas tiña suficiente experiencia para ser considerado adestrador. Saían todas as noites a correr unhas 10 millas e Arnie sempre contaba as súas películas sobre a maratón ata que unha noite, segundo conta a propia Kathrine en «Marathon Woman» replicoulle:
-Deixemos de falar da maratón de Boston e fagámola!
-Ningunha muller pode correr a maratón de Boston, replicou Arnie
Arnie explotou cando lle dixen que Roberta Gibb a rematara o ano anterior, Pero ningún rexistro o acreditaba, Roberta fixérao sen dorsal.
-Se corres esa distancia nun adestramento, eu serei o primeiro en levarte a Boston.
Sorrín e díxenme a min mesma: Conseguino, teño un adestrador, un compañeiro de adestramento e unha meta: A carreira máis importante do mundo.
Roberta Gibb entrando en meta sen o dorsal en 1966
A imaxe más reproducida da historia
O 5 de Marzo de 1960 Ernesto Guevarra ( O Che Guevara ), sendo Presidente do Banco Central de Cuba, asómase ao balcón e observa a xente na Praza da Revolución para asistir ao enterro das 101 víctimas do atentado terrorista ao barco La Coubre na Habana; en ese preciso intre Alberto Díaz Gutiérrez ( Alberto Korda ) que traballaba para o diario Revolución disparou a súa cámara e captou a seguinte instantánea:
Che Guevara por Alberto Korda 5 Marzo 1960
O Bico do Hotel de Ville
É unha putada que estale unha burbulla de máxica perfección natural, pero o que ate 1992 foi unha idílica e espontánea fotografía de Robert Disneau coa sua Rolleiflex mentras se atopaba sentado tomando un café fronte ao Hotel de Ville en París no 50; e que posteriormente se converteu na imaxe máis vendida da historia superando as 450.000 copias, resultou ser unha montaxe con dous actores :(
Todo saltou a luz cando en 1992 dous impostores aseguraron ser os protagonistas da fotografía, entón Disneau revelou a historia orixinal e confesou que se trataba de unha toma preparada, para a cal contratara a dous actores e como forma de pago entregoulles unha copia.
Françoise Bornet ( a muller do bico ) aceptou esta rácana forma de pagamento, esperou 55 anos e no 2005 sacouna a subasta, vendeuna por 200.000 dolares.